Από το ημερολόγιο του σεμνορουφιάνου
ποτέ∙ δεν παρατήρησα των άλλων τις ζωές
μα η ανάγκη τώρα το κάνει
που έπεσα σε δυσμένεια
να χάσω κάθε ίχνος αξιοπρέπειας
ύπουλο κατακάθι καριόλης και χαφιές
να γίνω στα γεράματα
να παρακολουθώ καμώματα και ίντριγκες
ποιός; τον προϊστάμενο γλείφει
ποιός; πιστά εφαρμόζει και εκτελεί το πρόγραμμα
και ποιός γονυπετής μια άδεια δίωρη εκλιπαρεί
να επισκεφτεί γιατρούς σχολειά
και την χιλιάκριβη την άγνοια
σαλτιμπάγκος σ’ αιμάτινα σοκάκια
καταγραφέας της ξεφτίλας
στα σκοτεινά
έτσι την έβγαλα χρονάκια κάμποσα
εθελοντής
ρεμάλι μιας ανάσας
εγώ να επιβιώσω κ’ οι άλλοι να πνιγούν
συμφέρον το κρίμα προς τ’ αστέρια
η εξορία μου
από την πολιτεία των ιδεών
μα μεγαλύτερη τυράννια η Μούσα
να μου φύγει∙
(και όλα τα λιμάνια να κλείσουνε για μένα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου