Νίκος Γ. Ψαράκης, "Το ιδανικό ενός τζίτζικα"

ΤΟ ΙΔΑΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΤΖΙΤΖΙΚΑ

Ένας άνθρωπος περπατούσε στο δρόμο

χωρίς το παρελθόν του

χωρίς την ιστορία του.

Λησμονημένες μέσα του οι μορφές

που του απέδωσε ο χρόνος.

Νύξεις μονάχα απ’ αυτές

σαν αέρινα φαντάσματα

που δεν μπορούν να τον φτάσουν.

Ξεχασμένα τα πρόσωπα, τα γεγονότα.

Άγνωστες λέξεις τα συναισθήματα, η νοσταλγία.

Κούφιος σαν το κουφάρι

ενός ψόφιου τζίτζικα

στο τέλος του καλοκαιριού.

Ένας κούφιος τζίτζικας περπατούσε στους δρόμους

χωρίς να ξέρει πόσο ευτυχισμένος

έπρεπε να αισθάνεται.

Από την ενότητα: Αποθήκη λησμονημένων ποιημάτων

ΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΠΥΡΗΝΑΣ - ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ, Ενδυμίων 2012