Γιώργος Σαραντάρης, "Ακόμα δεν μπόρεσα..."

ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΧΥΣΩ ΕΝΑ ΔΑΚΡΥ

Ἀκόμα δὲν μπόρεσα νὰ χύσω ἕνα δάκρυ

Πάνω στὴν καταστροφὴ

Δὲν κοίταξα ἀκόμα καλὰ τοὺς πεθαμένους

Δὲν πρόφτασα νὰ δῶ πὼς λείπουνε

Ἀπὸ τὴ συντροφιά μου

Πὼς ἔχασαν τὸν ἀέρα ποὺ ἐγὼ ἀναπνέω

Καὶ πὼς ἡ μουσικὴ τῶν λουλουδιῶν

Ὁ βόμβος τῶν ὀνομάτων ποὺ ἔχουνε τὰ πράγματα

Δὲν ἔρχεται στ᾿ αὐτιά τους

Ἀκόμα δὲν χλιμίντρισαν τ᾿ ἄλογα

Ποὺ θὰ μὲ φέρουν πλάι τους

Νὰ τοὺς μιλήσω

Νὰ κλάψω μαζί τους

Καὶ ὕστερα νὰ τοὺς σηκώσω ὄρθιους

Ὅλοι νὰ σηκωθοῦμε σὰν ἕνας ἄνθρωπος

Σὰν τίποτα νὰ μὴν εἶχε γίνει

σὰν ἡ μάχη νὰ μὴν εἶχε περάσει πάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια μας.

                                                                                         25.5.1940

Από το βιβλίο «ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ,

Γιατί τον είχαμε λησμονήσει…

Μια ανθολόγηση από το σύνολο του έργου του»,

Εισαγωγή-Επιμέλεια: Μ. Γ. ΜΕΡΑΚΛΗΣ

παραφερνάλια τυπωθήτω, Αθήνα 2002.