Χλόη Κουτσουμπέλη, "Δύο ποιήματα"

Παιδικό

Να είσαι το παιδί που θα γινόσουν.

Στις μύτες των ποδιών

με ένα λευκό φόρεμα ποδιά

σ’ ένα τραπέζι ενηλίκων.

Με άδειες θέσεις

για τους συγγενείς που αποχωρούν

με μαχαιροπήρουνα ερπετά

πάνω στα πιάτα.

Με καλοδιπλωμένες πετσέτες

που κρύβουν ψίχουλα τα μυστικά.

Γιατί ανάλογα με τον φακό

αλλάζει το παρελθόν

στις παλιές φωτογραφίες.

Εκ των υστέρων

Το πρόβλημα είναι

πως δεν άκουσα τις κούκλες.

Aνοιγόκλειναν

τα γυάλινά τους μάτια

λέρωναν τα λευκά φορέματα

έχαναν τα νάυλον μαλλιά.

Πρόσεχε τα Σάββατα

μου έγνεφαν,

είναι πάντα ξεκούρδιστα

ο μηχανισμός κλάματος δεν λειτουργεί

το κεφάλι δεν είναι κολλημένο

κυλάει σε μία μόνη Κυριακή.

Αν ήμουν πιο προσεκτική

θα είχα από τότε αποσυνδέσει την ελπίδα.

Επίσημα θα ήσουν τώρα

κλινικά απών.

Από το ιστολόγιο της ποιήτριας: Χλόη Κουτσουμπέλη