ΣΑΝ
ΧΡΥΣΟΘΗΡΑΣ
Κάτι
ξαφνιάστηκεν οδυνηρά η πληγή δεν κοιμάται·
σαν
τυχερός άτυχος χρυσοθήρας στα βουνά
στενό
στενό το πέρασμά τους όσον η κάννη του όπλου
που
τον έστειλε κάπου στο χώμα να λειώνει ανώνυμος
και
πικραμένος
–
στους άλλους αιώνες δικαιωμένος·
ΒΡΩΤΟΣ,
5.4.2012
Δεν
τραγουδούσαν ούρλιαζαν απελπισμένοι
λύκοι
εφιάλτες ξεδοντιασμένα μάγια φαντάσματα
τσακάλια
στο
καπηλειό το παθιασμένο ακορντεόν ενός
Βαλκάνιου Ρομά
αλλά
πριν
όλοι
άνθρωποι περαστικοί που είχαν
πολύν
καιρό να χορέψουν και να τραγουδήσουν –
τσακισμένα
τα φτερά της Χαράς δεν υπάρχουν…
Από
τη συλλογή, «Τα ποιήματα της σκάλας», εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα 2013.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου