Μανόλης Πρατικάκης, "Η κοίμηση και η ανάσταση των σωμάτων του Δομήνικου"

(Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, "Η ανάσταση"

1596-1600, μουσείο Πράδο)

VII

ΠΡΑΔΟ

(Οι πίνακες)

Ένα χέρι μ’ έριχνε στις φλόγες.

Παράχωνε τα μέλη μου σε σιωπηλήν

καμίνευση. Ήταν εκεί μορφές

σαν από ζωντανούς μαγνήτες τραβηγμένες.

Τη στιγμή

που του μέσα σαλεύει ο άγριος αϊτός

(σ’ εφήμερο όλεθρο φτεροκοπάει

το θαύμα).

Κι ήρθε η φωνή βραχώδης: τα κορμιά

λιγναίνουν στάλα στάλα· εξελίσσονται

σ’ αστραπές. Κάθε ψυχή έχει

το δικό της μέρισμα στον ουρανό.

Και είπε, άμα δεν ασωματώσεις

τα σώματα

τίποτα

δεν κατορθώνεις.

Από την συγκεντρωτική έκδοση, «Ποιήματα 1984-2000», εκδ. Μεταίχμιο, Αθήνα 2003