Πέμπτη 4 Ιανουαρίου 2018

Κώστας Θ. Ριζάκης, "Ο βυθός μου τα πράγματα"





όταν το θέμα επιμένει (α)


σκέφτομαι να ξεφύγω από τη νύχτα
να το τολμήσω κάποτε κι αυτό

μα πάλι πώς στο άπλετο φως να φέρω
εσάς που χρόνια συντηρώ μες στο σκοτάδι
κάτω από φλέβες πίσω από ρυτίδες
όπως και να ’χει δεν αντέχω να προδώσω
στίχους που υπαινίχτηκαν πρώιμα ουρλιαχτά
απέτυχαν εμπορικά και θάφτηκαν

μαζί μου στο σκοτάδι





όταν το θέμα επιμένει (β)


πρέπει νά ’βρω ξανά
τα κομμένα απ’ τη ρίζα τους πόδια μου
σε μιαν άκρη πετώντας τα δυο δεκανίκια
το χαμένο κουράγιο να βρω να βαδίσω
απαλείφοντας τύψεις πικρές κι ενοχές

πρέπει νά ’βρω ξανά δίχως άλλο
το παιδί-αρνητή χαλασμένο χρονόμετρο
που ξεκίνησε χθες ή προχθές ή πριν χρόνια
και πριν χρόνια σταμάτησε
ή προχθές

μόλις χθες

στο ακόμη μετέωρο χάδι σου!





καρποί της στάχτης (α)


κάποτε η ανακύκλωση τελειώνει θες δε θες
χαμένος τότε ή κερδισμένος επιστρέφεις
στο σπίτι που φαντάσματα στερνά το κατοικούν
ονείρων ίσκιοι σε λυμφατικά κρεββάτια
πρόσωπα φορτωμένα οικείες ένοχες
μιας εποχής που χώρεσε παιδί έφηβο κι άντρα

με στάσιμο το κλάμα στη μεσαία κάμαρα
ν’ αναμοχλεύει την αγιότητα της μάνας σου





πολύ μόνο το φως


τα μάτια καρφωμένα στις παλάμες μου
ούτε μια χειραψία σου δε χάρηκαν
και ξιφολόγχες χώθηκαν βαθιά στο χώμα
άπλωσαν ρίζες με τα χρόνια τίναξαν κλαριά
λίγο ακόμα και θα βγάλουν φύλλα
λίγο ακόμα και θα δουν ξανά
κι όπως το φως στην πρώτη αίγλη του βουρκώνει
και η μορφή σου χάδι αποζητάει
πρόσεχε μη σκοντάψεις στον κορμό τους
και τυφλωθείς από το χτες που σκουριασμένη
τώρα ξιφολόγχη αγρυπνάει





η φωνή μου το χιόνι


μη σας τρομάζει ό,τι ακούτε στη φωνή μου
έχει το ράγισμα απύθμενου βυθού
αφετηρία της την άναρθρη κραυγή
ένα παιδί κλεμμένο βάναυσα να κλαίει
παιδί νύχτα και μέρα οδοιπορώντας
στη δύσβατη της ηλικίας πέτρα
με ματωμένα πέλματα επιστρέφει
την ένθεη μνήμη φέρνοντας στο φως

μη σας τρομάζει ό,τι ακούτε στη φωνή μου
χιόνι που χώνεψε ως τη ρίζα μου λυγμός
παγώνει κάποτε και ξεκουφαίνει





Από τη συλλογή «Ο βυθός μου τα πράγματα» [1985], που περιλαμβάνεται στην συγκεντρωτική έκδοση «Επιτάφιος δρόμος - Ποιήματα Α΄ [1985 - 2010]», εκδ. Γαβριηλίδη 2015.

Στην εικόνα: Fabian Perez, “Man at Bar”.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου